Günün Mottosu

Hayatın bize çizdiği yol, özgürlük ve güzelliklerle dolu olabilir, ama biz bu yolu yitirdik. Hırs insanların ruhunu zehirledi, dünyayı bir nefret çemberine aldı. Hepimizi kaz adımlarıyla sefaletin ve savaşların içine sürükledi. Hızımızı artırdık, ama bunun tutsağı olduk. Bolluk getiren makineleşme bizi yoksul kıldı. Edindiğimiz bilgiler bizi çıkarcı yaptı, zekamızı da katı ve acımasız. Çok düşünüyoruz, ama az hissediyoruz. Makineleşmeden çok insanlığa, zekadan çok iyilik ve anlayışa gereksinmemiz var. İnsancıl değerlerimizi koruyamazsak hayat korkunç olur, hep yitiririz. Siz insanlar güçlüsünüz. Makineleri yapacak güç sizdedir. Bu hayatı olağanüstü bir mutluluk serüvenine çevirecek olan yine sizlersiniz. Öyleyse, insanlık ve demokrasi adına bu gücü
kullanalım ve milliyetçilik hastalığına karşı birleştirelim. Din, dil, ulus ayrımcılığı
olmayan yeni bir dünya yaratalım.

Charlie Chaplin

2 1:

dwarfwaves dedi ki...

böylesi güzel bir bloğun neden bu kadar az izleyicisi var ve neden yorumsuz kalıyor tüm yazıların..şu blog aleminde iki kelimeyi bir araya getiremeyen biçare kişilerin bile bilmem kaç izleyicisi var..bence izlenmen lazım ve de izlenirken hep bir şeyler katacaksın siyah dimağlara...
imza:sıkı ve zevkli bir takipçin...

Unknown dedi ki...

Güzide izleyicim dwarfwaves :) Düşünemeyen çoğunluğun yerine düşünebilen yoğunluğun takipçim olmasını tercih etmişimdir her zaman. Varsın izleyiciler az olsun ya da varsın yorumsuz kalsın tüm paylaşımlarım. Beğenilmek kaygısı gütmeden sadece bir deşarj olma yöntemi olarak paylaşmaktayım zaten tüm bunları. Kendimi unutmamak ve daha da önemlisi hayatımın bu sürecine ileride dönüp yeniden bakmak istersem (ki hiç sanmıyorum ama) diye tutuyorum bu nacizane blogcuğu. Ama senin güzel yorumların ve keyifli beğenilerinde motive etmiyor değil hani. Bloğuma yorumlarınla getirdiğin neşeyi ve katkıyı inkar edemem :) Zihnine, parmaklarına ve beğenine sağlık.